ΠΡΟΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ Φ.115 ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ – ΔΕΝΔΡΩΝ ΚΑΙΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΒΑΝΕΙΚΑΙ  ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ .ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΚΑΤΙ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 

 

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΑΣ

Γράφει η Χριστίνα Σταύρου Δήμου

   Η Αμερικανίδα ηθοποιός Shirley MacLaine λέγεται πως έχει δηλώσει πως ο άνθρωπος που ξέρει να γελάει με τον εαυτό του δεν θα πάψει ποτέ να διασκεδάζει. Ο Βρετανός πολιτικός Winston Churchill πάλι πίστευε ότι ένα αστείο είναι κάτι πολύ σοβαρό.

Πώς γίνεται όμως οι φράσεις δύο αγγλόφωνων προσώπων της λεγόμενης υψηλής κοινωνίας να σχετίζονται με έναν λαϊκό ήρωα όπως ο Καραγκιόζης; Η απάντηση είναι απλούστερη απ’ ό,τι ίσως φαίνεται. Ο δημοφιλέστερος ήρωας του θεάτρου σκιών μπορεί να καυχηθεί πως κατέχει όλα τα προσόντα αλλά και τα ελαττώματα που, τυπικά τουλάχιστον, αποδίδονται στους Έλληνες και παρόλα αυτά για τόσα χρόνια τους κάνει να γελούν και όχι να θυμώνουν.

Εντάξει, μπορεί το όνομά του να έχει γίνει συνώνυμο ενός, κάπως παρωχημένου πλέον, υποτιμητικού χαρακτηρισμού αλλά πόσοι δε βρέθηκαν έστω μία στιγμή της ζωής τους απέναντι από τον μπερντέ του να διασκεδάζουν με τις ατάκες και τις περιπέτειες του ίδιου και της παρέας του; Από την άλλη, για πολλά χρόνια τα αστεία του ήταν μία από τις λίγες «πολυτέλειες» του λαού, επιτελώντας ένα σοβαρότατο ρόλο, αυτόν του ανάλαφρου και οικείου ψυχαγωγού που με τις τρέλες και την ανυπότακτη συμπεριφορά του βοηθά τους θεατές του να ξεχάσουν για λίγο τα προβλήματα τους, έστω και αν οι ιστορίες του πολλές φορές βασίζονται σ’ αυτά, και να αφεθούν στον ρυθμό του.

Και εδώ βρίσκεται κάτι που μοιάζει παράξενο. Πώς γίνεται ένας γελωτοποιός να διαδραματίζει ένα σοβαρό ρόλο; Πώς μπορεί να βοηθά τους θεατές του να παίρνουν ανάσα από όσα τους πνίγουν όταν τους τα υπενθυμίζει; Πώς βγάζει τον πιο αθώο, παιδικό εαυτό τους όταν τόσο ο ίδιος όσο και οι συμπρωταγωνιστές του προβάλλουν συχνά τα πιο συνηθισμένα ελαττώματα; Αν το σκεφτούμε καλύτερα θα δούμε πως αυτή είναι η βάση της κωμωδίας, η ανατροπή.

Ο Καραγκιόζης ως καλός κωμικός, ως λαϊκός χιουμορίστας στήνει έναν καθρέφτη απέναντι στους «φανς» του που τους ξέρει καλά. Αντλεί έμπνευση από τις καθημερινές δυσκολίες τους, σατιρίζει τα κουσούρια τους, επικροτεί τα θετικά στοιχεία τους και στο τέλος τους κάνει να βάζουν τα γέλια. Έτσι ερχόμαστε ξανά στις φράσεις της  MacLaine και του Churchill. Γελάμε με έναν τύπο του οποίου τα αστεία μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα στραβά και τα ίσια μας, τα αποκαλύπτουν και ταυτόχρονα αποκαλύπτουν έναν δρόμο μιας πιο διασκεδαστικής θέασης της καθημερινότητας. Είναι μάλλον σοβαρά αστεία. Γελάμε με τον εαυτό μας, άρα όλο και κάτι θα έχουμε πάντα για να διασκεδάζουμε.

Χαλκίδα στις 7-7-2020

 

ΓΙΑ ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ

Γράφει η Ελένη Καλαμπαλίκη (Λάγιου)

Το χιούμορ απαραίτητο είναι μες τη ζωή μας

για να γελούν τα χείλη μας αα ευφραίνεται η ψυχή μας.

Το γέλιο για τον άνθρωπο είναι μακροζωία

Κάπου κάπου χρειάζεται και λίγη κωμωδία.

 

Είναι μέσο διασκέδασης είναι επικοινωνία

Διώχνει το άγχος και το στρες την πλήξη την ανία.

Όλοι οι άνθρωποι θα πουν κάτι για να γελάσουν

Ένα αστείο αυθόρμητο λιγάκι να ξεσκάσουν.

 

Πολλοί είναι οι κωμικοί με χιούμορ πολύ ωραίο

Και λεν αστεία φοβερά ταλέντο έχουν πηγαίο.

Το χιούμορ και η σάτιρα απ’ τα αρχαία χρόνια

Είναι και θα κρατήσουνε για πάντα και αιώνια.

 

Πολλά αστεία μένουνε και άλλα τα ξεχνάμε

Και αυτά που τα θυμόμαστε τα λέμε και γελάμε.

Στους Ανδρονιάνους έχουμε πολλές παλιές ατάκες

Από παλιούς μας χωριανούς που ‘χουν μεγάλες πλάκες.

 

Ο Μητσαντώνης μια φορά που είχε ένα ταβερνάκι

Σε έναν πελάτη απάντησε με ένα έξυπνο στιχάκι.

Σε κάθε παραγγελία του τον έλεγε  «ΤΟΜΑΡΙ».

Και ο μπάρμπα Μήτσος ήρεμος του λέει με καμάρι.

 

 «Τομάρια είμαστε φίλε μου και αυτό το επιμένω

εσύ είσαι ακατέργαστο και εγώ κατεργασμένο».

Ο Πασαλάς στο σπίτι του είχε ένα Καζαμία

Που είχε μέσα συνταγές και την αστρολογία .

 

Πήγαν μια μέρα οι εγγόνες του μια συνταγή να γράψουν

Τις βλέπει ο παππούς και τις ρωτά τι θέλουνενα φτιάξουν;

«Μια συνταγή θα γράψουμε η μαμά να μας τη φτιάξει».

«Ο Καζαμίας είναι παλιός  μπορεί να σας πειράξει.»

 

Μια νύχτα με άλλους έπαιζε πόκα στα καφενεία

Και κατευθείαν το πρωί πήγε στην εκκλησία.

Τον πήρε ο ύπνος με το κερί επάνω στο παγκάρι

Και ο επίτροπος τον σκούνταγε αλλά αυτός χαμπάρι.

 

 «Ε! Πασαλά τα ρέστα σου» του λέει και τον τρομάζει

Και ξύπνησε ο Πασαλάς και «ΠΑΣΟ» του φωνάζει.

Και ο Γιακίιμης έλεγε και έκανε αστεία

Θυμάμαι με το μπαστούνι του μιά αστεία ιστορία.

 

Μας έβαζε το μπαστούνι του επάνω στο κεφάλι

«Κλούβια τη θέλεις, δυνατή ή θες και καμιά άλλη ;»

Είναι και άλλοι πολλοί που έχουν όλοι πλάκα

Κι ο καθένας είχε πει και μια δική του ατάκα .

 

Αυτές και άλλες πολλές υπάρχουν ακόμα

Καλό είναι να πηγαίνουνε από στόμα σε στόμα.

Σε όλους σας το συνιστώ να λέμε τα αστεία

Γιατί πρέπει να ξέρετε το γέλιο είναι ΥΓΕΙΑ !!!