ΜΑΡΙΑ Ν. ΓΕΩΡΓΟΥΣΗ – ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΕΣ Λάβαμε με χαρά το παρακάτω μήνυμα από την συγχωριανή μας κα Μαρία Ν. Γεωργούση  με επίκαιρο ενδιαφέρον άρθρο της για τους 3 Ιεράρχες, ως πρόταση συνεργασίας τωρινή και μελλοντική. Με χαρά επίσης  δημοσιεύομε το μήνυμα της και το άρθρο της μαζί με την ανταπάντηση μας. 

ΓΕΩΡΓΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Αγαπητοί ,ονομάζομαι Γεωργούση Μαρία του Νικολάου(συνταξιούχου δικαστικού,Ειρηνοδίκη),ο οποίος είναι γέννημα θρέμμα του πανέμορφου χωριού των Ανδρονιάνων.Σας χαιρετώ και σας συγχαίρω για το έργο σας.την έκδοση της εφημερίδας σας,η ύλη της οποίας στηρίζει και συμβάλλει με ιδιαίτερο τρόπο στη διατήρηση των παραδοσιακών στοιχείων,καθώς και στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου.Στη συνέχεια παραθέτω ένα αφιέρωμα στο πρόσωπο και το έργο των τριών Ιεραρχών,προστατών των δασκάλων και των γραμμάτων.Αν σας καλύπτει,θα με ευχαριστούσε ιδιαίτερα,αν το δημοσιεύατε.Εύχομαι ό τι καλύτερο για την πορεία της εφημερίδας σας και θα ήθελα μα συνεργαστώ μαζί σας ,συγγράφωντας κείμενα  με κοινωνικά,πολιτιστικά ,παιδαγωγικά και θρησκευτικά θέματα.Ευχαριστώ πολύ!Με εκτίμηση Γεωργούση Μαρία

Κυρία Γεωργούση καλή σας μέρα,

Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα και διάβασα το μήνυμα σας αυτό και το περιεχόμενο του. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ τηρεί τους σκοπούς που το  καταστατικό του θέτει. Σκοποί που πρώτα υπηρετούν τη ζωή με όλα τα συνθετικά περιεχόμενα της στα οποία  η ίδια έχει κυρίαρχο και δυναμικό ρόλο. Το χωριό μας Ανδρονιάνοι και Δένδρα, οι άνθρωποι του αλλά και κάθε τρίτος φίλος ή επισκέπτης ή περαστικός, περιλαμβανομένων και των εξ αποστάσεως, αποτελούν το σημείο αναφοράς μας. Μέσα στα πλαίσια αυτά, μιλώντας δηλαδή για τη ζωή στην ολότητα της, βαδίζομε με την αναντικατάστατη βοήθεια των μελών και φίλων μας, με την όποια μορφή και τρόπο αρωγών μας. Οι συνεργασίες είναι μια απαραίτητη και καλοδεχούμενη μορφή συνεισφοράς με τη δική της ιδιαιτερότητα όταν πρόκειται για πνευματικής μορφής. Έτσι η δική σας πρόταση συνεργασίας με το συγκεκριμένο κείμενο σας αλλά και η μελλοντική σας, είναι ευπρόσδεκτη. Θα προωθήσω το άρθρο σας άμεσα στο site του Συλλόγου μας www.andronianoi.gr και θα δημοσιευθεί και στο φ.141 της ΦΩΝΗΣ μας σε λίγες μέρες. Έχετε κατά νου πως η εφημερίδας μας εκδίδεται μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα κάθε ημερολογιακού τριμήνου ενώ το site μας ευρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα.

Σας ευχαριστώ πολύ

Σταμάτης Δ. Σπύρου

Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ-ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΡΙΣΗΛΙΟΥ ΘΕΟΤΗΤΟΣ

Γράφει η Γεωργούση Ν. Μαρία, εκπαιδευτικός θεολόγος

Ο υψηλός σκοπός της Παιδείας, που είναι «η προς το θείον ομοίωσις» θα συνεχίσει να ισχύει και να γίνεται πραγματικότητα, αν παραδειγματιστεί από μεγάλα και ευγενικά πνεύματα που ασχολήθηκαν περίπαθα με το παιδί. Οι μεγάλοι φωτοδότες των νέων φύτρων, μορφές εμπνέουσες που ωραϊζουν με τη ζωή και το έργο τους το μύχιο κόσμο μας, και υψώνουν το στοχασμό και το συναίσθημα σε σφαίρες, όπου καταξιώνεται η έννοια του ανθρώπου, είναι οι τρεις μεγάλοι Πατέρες της Χριστιανοσύνης, της μόρφωσης και της Παιδείας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Η 30η Ιανουαρίου κάθε χρόνου, από πολλούς αιώνες και ιδιαίτερα από τον 17ο μ.Χ. αι. είναι αφιερωμένη απ’ όλα τα πνευματικά ιδρύματα σ΄ αυτούς τους μελίρρυτους ποταμούς της σοφίας, οι οποίοι απέβησαν οι θεμελιωτές και οι εκπρόσωποι του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού του Βυζαντίου και έθεσαν τις βάσεις και του νεότερου ευρωπαϊκού. Αδούλωτες προσωπικότητες και οι τρεις αγωνίστηκαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διανοητική και πνευματική ελευθερία, ελευθερίες που αν δε συνυπάρχουν ο άνθρωπος δεν είναι πραγματικά ελεύθερος.

Μοναχικό και ασκητικό ιδεώδες, κοινωνική ευαισθητοποίηση και δυναμική ιστορική παρέμβαση, ποιητική και δημιουργική θεολογία, θυσιαστική και μαρτυρική εμπειρία ζωής, είναι το τρίπτυχο μιας ισόρροπης θρησκευτικής αγωγής και κλασικής Παιδείας, των οποίων ήταν και βαθείς μύστες, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ιεράρχες και εκπρόσωποι των Γραμμάτων και Διδασκάλων της Οικουμένης. Οι τρεις Ιεράρχες έζησαν σε μια περίοδο καμπή της εκκλησιαστικής ιστορίας, τον 4ο αιώνα ,τον χρυσό αιώνα της θεολογίας, μια περίοδο ραγδαίων ιστορικών και πολιτικών μεταβολών, αλλά και ιδεολογικών και κοινωνικών ανακατατάξεων. Σηματοδότησε το πέρασμα από τον ειδωλολατρικό κόσμο της Ρωμαϊκής Δύσης στην ελληνορθόδοξη παράδοση της Βυζαντινής Ανατολής, όπου κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες κήρυτταν περί της Αναστάσεως, αλλά και της αγάπης, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης με όχημα την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Η νέα θρησκεία του Χριστού έβγαινε τότε από τα σπήλαια και τις κατακόμβες για να κηρύττει φανερά τις αιώνιες αλήθειες, αλλά όταν κινδύνευε από τις μεγάλες θρησκείες της Ασίας, τα εσωτερικά προβλήματα των χριστιανών ,τις αιρέσεις, οι φωτισμένοι Πατέρες προσπαθούσαν να κρατήσουν τους χριστιανούς στο σωστό δρόμο της πίστης.

Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι οικουμενικοί διδάσκαλοι που τους αποδέχονται και τους παραδέχονται ακόμα και οι αρνητές της πίστεως του Χριστού; Ο Μέγας Βασίλειος ανήκει στα ρηξικεύλεθα πνεύματα της ιστορίας, πολυτάλαντη φυσιογνωμία, απέβη ο πιο διακεκριμένος ρήτορας της εποχής του με παντοδαπή μόρφωση, αφού εντρύφησε πέρα από τη θεολογία ,στη φιλοσοφία, την Ιατρική, τη φιλολογία, την αστρονομία και τη γεωμετρία. Είχε θαυμαστά οργανωτικά προσόντα που τον βοήθησαν να οργανώσει ως επίσκοπος Καισάρειας της Καππαδοκίας την περίφημη «Βασιλειάδα», ένα πρωτοφανές για την εποχή δίκτυο κοινωνικής πρόνοιας και προσφοράς. Αναδείχθηκε πατέρας των πτωχών, των ασθενών και των αδυνάτων, θεληματικός και πειθαρχημένος, με βαθειά αίσθηση του μέτρου, πολύ ευαίσθητος, αφού είχε επηρεαστεί από το χριστιανικό οικογενειακό του περιβάλλον ,και ιδιαίτερα από την μητέρα του Εμμέλεια, κοινωνικός αλλά και ασκητικός, έτοιμος να θυσιαστεί για την αλήθεια, αυστηρός και ευέλικτος, παρέμεινε ανεξάντλητη πηγή έκφρασης της διαχρονικής αυτοσυνειδησίας της Ορθοδοξίας. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ένας Πατέρας πάνσοφος, θαυμάσιος δάσκαλος , πολυμαθής, γλαφυρός ρήτορας, εκκλησιαστικός συγγραφέας και ποιητής. Λόγω του τρόπου και της ευστοχίας, με την οποία διατύπωνε το περί Θεού δόγμα, του αποδόθηκαν τα προσωνύμια Θεολόγος και Τριαδικός.

Η φύση του έκλινε προς την απομόνωση και την ήσυχη σκέψη, αλλά οι περιστάσεις της ζωής τον ανάγκασαν ν’ αναμειχθεί δραστήρια στα εκκλησιαστικά πράγματα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος με τους λόγους και τη ρητορική του δεινότητα, με την σαφήνεια και την κομψότητα της έκφρασης, ερμήνευσε τόσο τέλεια την Αγία Γραφή και συνέβαλε στην προβολή του ευαγγελικού κηρύγματος, ώστε υπερέβαλε τους πάντες και χρημάτισε πηγή ελεημοσύνης και αγάπης, όντας αξιοζήλευτο παράδειγμα φιλαδέλφου ποιμένος και διδασκάλου. Εμπνευσμένοι οι τρεις Ιεράρχες από τον δάσκαλο των δασκάλων όλων των αιώνων, τον Ιησού Χριστό συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία ενός νέου για την εποχή εκείνη υγιούς πνευματικού πολιτισμού και ιδεώδους αγωγής. Με την παιδαγωγική τους σοφία καθιέρωσαν το παιδαγωγικό πρότυπο του σωστού χριστιανού ανθρώπου, το οποίο υποβοηθά τους νέους να πραγματώσουν στη ζωή τους το ιδεώδες της αληθινής μόρφωσης και να αδράξουν το νόημα της ζωής. Χωρίς αυτό να σημαίνει την στείρα αποκόμιση γνώσεων και ταυτόχρονα την παραμέληση της καλλιέργειας της ψυχής, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα, όταν η πληθώρα των γνώσεων και η καταπληκτική ηλεκτρονική τεχνολογία μας κάνουν να χάνουμε το πρόσωπό μας, την ελευθερία και την ανθρωπιά μας και να αφήνουμε να επικρατεί η σκληρότητα ,η βία, η εκμετάλλευση, η τυραννία, μέσα συνήθως των ανώτερων συμφερόντων.

Οι τρεις Ιεράρχες δεν υποδουλώθηκαν σε τυραννίες ανθρώπων, αμαρτίας ή παθών. Μας προτείνουν λοιπόν, μια γενικότερη ηθικοκοινωνική αγωγή των νέων, για την οποία κύριο όργανο και φορέας είναι το γονεϊκό περιβάλλον. Σύμφωνα με τον Ιερό Χρυσόστομο, ο αλληλοσεβασμός και η αγάπη μεταξύ των μελών της οικογένειας αποτελεί τον κύριο γνώμονα για την οικοδόμηση μιας σωστής σχέσης μεταξύ γονέων και παιδιών, που θα έχει ως αποτέλεσμα τη σωστή ανατροφή των τελευταίων. Υπογραμμίζει με έμφαση ότι και οι δύο γονείς είναι υπεύθυνοι για την αγωγή των παιδιών, και ιδιαίτερα η μητέρα μέσω της αγάπης της και της ψυχικής της γαλήνης, ενώ η ηθική ζωή τους, γίνεται παράδειγμα για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών, που θα αποφέρει καρπούς στο μέλλον, αφού «η ηθική παίδευσις, καρπός αρετών». Για τον Ιερό Χρυσόστομο η εγκατάλειψη του αναπτυσσόμενου ανθρώπου είναι αυτοχρήμα πράξη εγκληματική, η οποία προξενεί παγκόσμια αναταραχή. Στηλιτεύει με δριμύτητα την εγκληματική αδιαφορία πολλών γονέων τους οποίους δε διστάζει να αποκαλέσει «παιδοκτόνους». Οι γονείς πρέπει να σέβονται τη ζωή και την ελευθερία των παιδιών και αντίστοιχα βέβαια τα παιδιά ν’ αγαπούν και να σέβονται τους γονείς τους. Οι Τρεις Ιεράρχες υπήρξαν πρωτοπόροι στον τρόπο προσφοράς της Εκπαίδευσης. Η Παιδεία είναι «Τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών» αναφέρει ο Γρηγόριος.

Οι παιδαγωγικές τους αρχές και μέθοδοι είναι αποδοτικές και διαχρονικές. Στόχος τους είναι η δημοκρατική παιδεία και οι θεμελιώδεις αρχές που πρέπει να διέπουν τους διδάσκοντες στο έργο τους δηλαδή, η αγάπη, η αλήθεια, η φιλοστοργία, η μετρημένη επιείκεια και δικαιοσύνη, ο ευχάριστος και ήρεμος τρόπος διδασκαλίας, ο έλεγχος των νέων και οι παραινέσεις προς αυτούς, καθώς και η βιωματικότητα και η αυτενέργεια των μαθητών. Γενική αρχή για τον Χρυσόστομο είναι ότι ο δάσκαλος δεν πρέπει να υπερέχει σε τιμές ,αλλά σε αρετές, καθώς οι νέοι σήμερα έχουν ανάγκη από ζωντανά πρότυπα, αλλά και σκοπός της διδασκαλίας είναι να οδηγεί τους μαθητές του στην ευτυχία. Η δύναμη και η αξία της διδασκαλίας είναι πολύ μεγάλη γιατί και από ψωμί τρέφει καλύτερα, και από φάρμακο θεραπεύει περισσότερο, και από τη φωτιά καίει πιο δυνατά. Γιατί σηκώνουμε και ενεργούμε μια ψυχή που έχει πέσει και την καταπραΰνουμε και ενεργούμε όλα τα άλλα που συντελούν στην υγεία της. Γιατί δεν κατεργαζόμαστε άψυχα σκεύη, αλλά λογικές ψυχές, ώστε να φέρουμε εις πέρας το βασικό σκοπό της Παιδείας που είναι η αγωγή τους.

Η Παιδεία όμως σήμερα δεινοπαθεί και συνεχίζει να ταλαιπωρείται χωρίς να βρίσκει το δρόμο της. Και πώς να τον βρει, όταν ο καθένας μας προσπαθεί να περάσει τον υποκειμενισμό του, την κομματική του τοποθέτηση, την υλιστική του ιδεολογία και φιλοσοφία, παραγνωρίζοντας ένα σεβαστό, δοκιμασμένο και σωτήριο παρελθόν μέσα από την Ελληνοχριστιανική Παράδοση. Αυτή είναι το μόνο όπλο που διαθέτουμε για να νικήσουμε και πάλι τους καραδοκούντες φίλους μας που επιβουλεύονται την ελευθερία και την υπόστασή μας. Να αποδείξουμε για μια ακόμη φορά στους Ευρωπαίους αυτό που έλεγε και ο Γκαίτε: «Ότι είναι ο εγκέφαλος για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάδα για την Ευρώπη». Οι τρεις Ιεράρχες λύνουν τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής τους, και οι προτάσεις τους μπορούν να εφαρμοστούν ακόμη και σήμερα και σε κάθε εποχή, μέσα από τη διαχρονικότητα των αρχών του Ευαγγελίου. Παραδειγματικά ,πρώτοι αυτοί εφαρμόζουν τον κοινωνισμό του Χριστιανισμού. Καταδικάζουν την κακή διαχείριση του πλούτου ή τον αποθησαυρισμό που δεν αποβαίνει έτσι κοινωνικός και καρποφόρος. Δωρίζουν την περιουσία τους στους φτωχούς και γίνονται κήρυκες της αγάπης και της φιλανθρωπίας. Τονίζουν την αναγκαιότητα και την αξία της εργασίας και του δικαιώματος αμοιβής των εργαζομένων. Η πολιτική ζωή και σκέψη των τριών Ιεραρχών βοηθά πολύ στον εξανθρωπισμό και τον εκχριστιανισμό των αρχόντων της πολιτείας και της εξουσίας.

Το κοινωνικό τους έργο συνεχίζεται στους κοινωνικούς αγώνες εναντίον της εκμετάλλευσης και στηλίτευσης της αδικίας, υπέρ της κοινωνικής απελευθέρωσης, δικαιοσύνης και της επικράτησης των ηθικών αξιών του Ευαγγελίου. Αυτή η δικαιοσύνη που είναι ανύπαρκτη σήμερα και φευγαλέα, αφού ο σημερινός πολίτης κρύβεται στο σκοτάδι της σιωπής του, φτωχός ,άρρωστος, άσιτος, θύμα της οικονομικής κρίσης. Η έλλειψη στέγης, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι επιπτώσεις του, η παραβατικότητα, τα προβλήματα υγείας δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με στείρα φιλανθρωπία. Δεν μπορείς να δίνεις μόνο ψωμί σ’ αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να τους βοηθάς να μπορούν να το κερδίζουν, αλλάζοντας την κοινωνική πολιτική, αναπτύσσοντας ένα πλαίσιο κοινωνικής αλληλεγγύης. Είμαστε μια κοινωνία σε ανθρωπιστική κρίση. Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε δεν θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε τον κοινωνισμό του Χριστιανισμού, όπως έκαναν οι τρεις Ιεράρχες. Δεν αρνούνται το δικαίωμα της απόκτησης των υλικών αγαθών με τον τίμιο ιδρώτα, αλλά καταδικάζουν το αθέμιτο κέρδος, το οποίο έχει σαν συνέπεια τη δυστυχία. Ελέγχουν την ανηθικότητα και την ασέβεια, η οποία παρατηρείται στους υψηλά ιστάμενους της Πολιτείας.

Ως Νομικοί οι τρεις Ιεράρχες διακρίθηκαν και βοήθησαν στο πρόβλημα της ορθής μεθόδου ερμηνείας και απονομής του Δικαίου. Ήταν πρωτοπόροι στους αγώνες για την επικράτηση των αιώνιων ηθικών αξιών του Χριστιανισμού , της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης, μέσω της κατάργησης των πολέμων και της βίας. Προβλήματα της εποχής μας που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο και τον βάζουν σε μεγάλη αγωνία δεν άφησαν ανεπηρέαστους τους τρεις Ιεράρχες. Για την ειρήνη και τον πόλεμο ο λόγος τους αναφέρεται θαυμάσια και στο δικό μας παρόν. Τονίζεται από τους Πατέρες ότι ο Χριστός είναι η ειρήνη, και ότι πρώτα πρέπει να έχουμε ειρήνη της ψυχής. Επισημαίνουν την τεράστια σπουδαιότητα, αναγκαιότητα και ωφελιμότητα του αγαθού της ειρήνης, καθώς και την υποχρέωση του ανθρώπου να γίνει ειρηνοποιός. Σαφώς μιλούν για την ισοτιμία του άνδρα και της γυναίκας. Ο Μ. Βασίλειος καταθέτει ¨ότι σαν άνθρωποι είμαστε ίσοι μεταξύ μας και μπροστά στο Θεό¨. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ορίζει ως αιτία των διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων, την κακία από την οποία προέκυψε η φτώχεια και ο πλούτος, η ελευθερία και η δουλεία και όλα τα παρόμοια.

Με τα παραδείγματα αυτά αποδεικνύονται οι ίδιοι ότι είναι ιδεώδεις κοινωνικοί τύποι, αλλά και δημιουργούν με τη διδασκαλία τους τον άνθρωπο τον κοινωνικό. Ιδιαίτερα για την προστασία και διάσωση του φυσικού περιβάλλοντος εκφράζουν τη θέση του Χριστιανισμού απέναντι της φύσεως, για τη διάσπαση των αρμονικών σχέσεων του ανθρώπου με το περιβάλλον, με αποτέλεσμα τη μόλυνση και και την οικολογική ανισορροπία. Με βάση την ιστορική και πνευματική μας κληρονομιά και παράδοση έχουμε το δικαίωμα να ατενίζουμε με ειλικρίνεια και θάρρος όλον τον κόσμο, να αξιολογούμε την πολυπολιτισμικότητα της εποχής μας, καθώς και την εξουσιαστική και παγκοσμιοποιούμενη απολυταρχικότητα των ισχυρών της γης. Η θεώρηση της Νέας Τάξης, της παγκοσμιοποιούμενης κοινωνίας μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σήμερα επικρατούν η απεθνικοποίηση των λαών, ο θρησκευτικός συγκρητισμός, η αποδόμηση της ιδιαιτερότητας των λαών και των πολιτισμών τους, η μαζοποίηση των κοινωνιών και η υποβάθμιση του ανθρώπινου προσώπου, που τείνει να γίνει μέσο των κοινωνικο-οικονομικών σκοπών.

Μέσα στο χείμαρρο των ιδεών που κατακλύζει την ελληνική πραγματικότητα, αλλά και με την άγνοια ή ημιμάθεια που ενίοτε επικρατεί, προβάλλει επιτακτικά το χρέος μιας επανακατήχησης του λαού μας. Ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος έχει χρέος έναντι Θεού και ανθρώπων να πάρει πρωτοβουλία για τον όλο άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα. Όλη η Εκκλησία ως ένα σώμα πρέπει να καταστούμε θεματοφύλακες, όχι μόνο της πίστεως του γένους των Ελλήνων ,αλλά και της ανθρωπότητας ολόκληρης. Ας μείνουμε όλοι μας ελεύθεροι ,τριπλά αδούλωτοι για να μπορέσουμε να σώσουμε τον εαυτόν μας, την παιδεία μας, την Ελλάδα και το έθνος μας. Τόλμη και αποφασιστικότητα χρειάζονται για να γίνουν πράξη επιτέλους οι φωτισμένες σκέψεις στη ζωή μας και να βγούμε από τα φοβερά αδιέξοδα των καιρών μας. Επιστροφή στους Πατέρες και τη Παράδοση ,λοιπόν, αν θέλουμε να πάμε μπροστά.

Γιατί οι τρεις Ιεράρχες αποτελούν την προωθητική έλικα του καραβιού της ζωής. H ζωή και το έργο τους μπορούν να πλουτίσουν εσωτερικά όλους μας και να μας βοηθήσουν στην κατάκτηση του εαυτού μας, στο να βρούμε τη χαμένη ταυτότητά μας. Το παράδειγμά τους ας γίνει για όλους πηγή ζωής, ελπίδας και προόδου, πρότυπο προπάντων δικό μας ,που έχουμε την τιμή να διακονούμε τον Ιερό Ναό της Παιδείας, πρότυπο των κληρικών, πρότυπο των εφήβων και των παιδιών μας. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσαμε να τους προσφέρουμε. Γεωργούση Ν. Μαρία

Εκπαιδευτικός Θεολόγος, πτυχιούχος Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Πατρών, κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής