Το Κινηματογραφικό Τμήμα των Πολιτιστικών Δεσμών συνεχίζοντας το αφιέρωμα στον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν θα προβάλει την Κυριακή 21 Ιανουαρίου στις 7μμ στην αίθουσα συνεδριάσεων του ξενοδοχείου Κύμη Παλλάς μια από τις σημαντικότερες δημιουργίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, την "Έβδομη Σφραγίδα".

Η "Έβδομη Σφραγίδα", ταινία σταθμός, περιέχει όλο τον υπαρξιακό προβληματισμό της μεταπολεμικής Ευρώπης και παρουσιάζει, μέσα από συγκλονιστικές εικόνες, τις πιο βαθιές έννοιες, τα πιο μεγάλα, τα πιο δύσκολα και αναπάντητα ερωτήματα της ύπαρξης.

Το πιο εκπληκτικό στην ταινία είναι ότι ο Μπέργκμαν αφηγείται και αποτυπώνει όλον αυτόν το βαθύ προβληματισμό με τον πιο απλό, κατανοητό και μεγαλοφυή τρόπο και με μοναδική εικονοπλασία! Θα σας μείνουν αξέχαστες πολλές εικόνες, ιδιαίτερα η παρτίδα που παίζουν σκάκι ο Ιππότης με το Χάρο και η πιο συγκλονιστική εικόνα του τέλους με το χορό του Θανάτου.

Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ (1957)

  Σενάριο, σκηνοθεσία: Ίγκμαρ Μπέργκμαν

Πρωταγωνιστούν: Μαξ φον Σίντοφ, Μπίμπι Άντερσον

Βραβείο της επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών

«Η αγωνία μου δεν είναι ίδια με αυτή των θρήσκων, αν και εκφράζεται με τον ίδιο τρόπο», λέει ο Μπέργκμαν σε μια συνέντευξή του. Ο Μπέργκμαν δεν καλύπτεται από τις προτεινόμενες κοσμοθεωρίες (θεολογικές, διαλεκτικές, μεταφυσικές, υλιστικές ή άλλες). Σε όλη του την δημιουργική διαδρομή αναζητά μια προσωπική ηθική, έναν «δικό του» Θεό) και το «αίσθημα του τέλους» τον διακατέχει συνεχώς. Η αγωνία του αυτή δεν ανακουφίζεται ούτε από τον κυνικό ορθολογισμό (που στην ταινία εκπροσωπεί ο υπηρέτης του ήρωα), ούτε από την παραδοχή του βιολογικού γεγονότος του θανάτου, ούτε βέβαια από την υπόσχεση για «μετά θάνατον ζωή».

Έτσι, το ερώτημα «τότε γιατί όλα αυτά;» παραμένει. Ο Μπέργκμαν ούτε θέλει ούτε επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το αιώνιο ερώτημα. Επιλέγει την απόλυτη ειλικρίνεια, ακόμα κι αν με αυτή υποδηλώνει την αδυναμία του να δώσει απαντήσεις.

Το μόνο, λοιπόν, που έχει να προτείνει είναι η άνευ όρων συμμετοχή στο παιχνίδι της (επίγειας) ζωής, για όσο αυτή διαρκεί.

Περίπου όσο διαρκεί και μια παρτίδα σκάκι με αντίπαλο τον θάνατο, όπως αυτή της «Έβδομης Σφραγίδας». Μια παρτίδα, που γράφτηκε για πάντα με ανεξίτηλα ασπρόμαυρα «χρώματα» στην ιστορία του κινηματογράφου.