Σκέτς και ποιήματα  στο κλείσιμο της σχολικής χρονιάς του 1935 στο Δημοτικό Σχολείο Ανδρονιάνων.

Μου τα αφηγήθηκε ο συγχωριανός μας κ. Αρτέμης Ιωάννου , 92  χρονών παρακαλώ σήμερα  και καλά να είναι. Ο κος Αρτέμης ήταν μαθητής  τότε και ο ίδιος . Μου υποσχέθηκε πολλά περισσότερα και όχι μόνο σχολικά ενθυμήματα.

Συνέβη και πολύ το χάρηκα   στο καφε ουζερί του Χρήστου Β. Μπελιά στην πλατεία Πυροσβεστικής στη Χαλκίδα  την Κυριακή 29-11-2015 όπου συναντηθήκαμε μετά τη θεία λειτουργία στην κοντινή Αγία Παρασκευή. Ο κος Αρτέμης μου τα απήγγειλε με θαυμαστή διαύγεια και καθαρότητα λόγου και βέβαια θυμητικού. Λες και ήταν χτες. Δασκάλα τους η Αρχοντούλα.

Α- Ποίημα που απήγγειλε ο ίδιος.

Σε  ένα  ξεροπήγαδο  φύτρωσε  χορτάρι

Μια κατσίκα  λαίμαργη  σκύβει  να  το  πάρει.

Σαν  να  μη  της  έφτανε  το  λιβάδι   ως  πέρα

Με  την πρασινάδα  του  που  έβοσκε  όλη  μέρα.

Μα  έξαφνα  γκρεμίζεται  στο  πηγάδι  κάτω

Κι  άδικα  παιδεύεται  να  βγει  από  τον  πάτο.

Β- Σκέτς  με  συμμετέχοντες τα  ξαδέλφια.

-Θανάση  Παγώνη ( παρατσούκλι Καχές)

-Γιώργης Παγώνης (παρατσούκλι Χωνής)

-Νίκος  Παγώνης (παρατσούκλι Τσίτσικας)

Θανάσης :

Θάθελα  νάμουν  τσέλιγκας και  νάχα  χίλια  πρόβατα.

Γιώργης :

Και  γω  ένας  γαιοκτήμονας νάχα  χίλια  στρέμματα

Σπαρμένα  με  σιτάρια, κριθάρια και τριφύλλια.

Μα  πες  μου  που  θα  έβοσκες  τα  τόσα  πρόβατά σου ;

Θανάσης :

Μέσα  στα  στρέμματα  σου  και  μέσα  στα  σπαρτά σου.

Γιώργης :

Αλήθεια  έτσι  θα έκανες το  λες  με  τα  σωστά  σου ;

Θανάσης :

Με  τα  σωστά  μου  ή  θαρρείς  πως  έχω  τα μυαλά σου ;

Γιώργης :

Να τώρα  ένα  μάθημα  που  αξίζει  να  του  δώσω.

Στο  σημείο  αυτό  έρχονται οι  δύο  τους   στα  χέρια και  παρεμβαίνει  ο Νίκος λέγοντας.

Νίκος :

Στ’ αλήθεια  επιαστήκανε μπα  να  τους  πάρει  η  ευχή

Σαν  πετεινοί  αρπάχτηκαν κι  οι  δυό  για  μια στιγμή

Βρε  Γιώργη  βρε  Θανάση ντροπή  λίγη καημένοι

Πιαστήκατε  για  πράγματα  που  κανένας  σας  δεν έχει.