Η καθιέρωση της 5ης Ιουνίου ως παγκόσμιας μέρας περιβάλλοντος ξεπερνά το συμβολικό χαρακτήρα που έχουν πολλές άλλες παγκόσμιες ημέρες. Έχει για γενικότερους αλλά και ειδικότερους λόγους το χαρακτήρα ανάγκης για άμεση, συνεχή  και συνεπή δράση υπέρ της αντιμετώπισης και της λύσης των όλο και πιό αυξημένων προβλημάτων του περιβάλλοντος. Αυτή η προσπάθεια που και στην περιοχή μας αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία ως συνεχώς διαμορφούμενα απαιτούν ετοιμότητα και αποφασιστικότητα  από φορείς και πολίτες, αφορά και  χρειάζεται την ευρύτερη και συνεπέστερη συμμετοχή.

Τα προβλήματα στο περιβάλλον που προκύπτουν από τη δράση του ανθρώπου και ιδιαίτερα μάλιστα από τη στρατηγικά αλλήθωρη οπτική της αποκαλούμενης αναπτυγμένης ανθρωπότητας, αποκτούν όλο και πιό έντονα χαρακτήρα παγκόσμιο ακόμα και με τη γέννηση τους. Οι φυσικές καταστροφές, μια από τις οποίες θέρισε πέρσι τον Αύγουστο τη Βόρεια Εύβοια με πληγές που φοβίζουν το καλό μέλλον του τόπου, έχουν στη δομή τους σαφή αποτυπώματα ευθύνης  του ανθρώπινου παράγοντα.  

Στη γειτονιά μας, στο νησί μας το θέμα της βιαστικής και βίαιας εγκατάστασης ανεμογεννητριών και άλλων έργων «πράσινης ενέργειας» προδιαγράφεται ιδιαίτερα απειλητικό για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Το βουνό μας, τα Κοτύλαια γνωστά ευρύτερα για τα πολλά και πολλαπλά χαρίσματα του, απειλείται αντί ως ελατότοπος να ατενίζεται ως κρανίου τόπος με τις ανεμογεννήτριες ως σταυρούς μαρτυρίου. Η αγωνιστική διάθεση και η εξ αυτής δράση στο τώρα και στα μελλούμενα είναι αυτονόητη και μας θέλει και μας χωρά όλους.

Ο αγώνας για το περιβάλλον και τις ανάγκες του, είναι αγώνας για τη βελτίωση της ζωής όλων μας, αγώνας για τη διατήρηση και βελτίωση των παραγωγικών  πλεονεκτημάτων του τόπου μας, είναι αγώνας που τον οφείλομε στις επόμενες γενιές. Ένας αγώνας που μπορεί να μας ενώνει και να δυναμώνει πολλαπλασιαστικά ως κοινός, δημιουργώντας έτσι εύφορο τοπίο και αρτεσιανές συνθήκες για το σήμερα και το αύριο.

Χαλκίδα στις 2-6-2022

Σταμάτης Δ. Σπύρου