Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΚΑ

Τα σύκα είναι μία από τις καλύτερες πηγές αλκαλίων. Στην αρχαία Αθήνα το σύκο εθεωρείτο ιερό, ανεκτίμητης αξίας φρούτο (εκείνη την εποχή αφθονούσαν οι συκιές και τα ελαιόδενδρα σε όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής).

Οι Αθηναίοι είχαν παρατηρήσει ότι οι πελταστές (ελαφρώς οπλισμένοι πεζικάριοι) περπατούσαν 10-15 παρασάγγες ημερησίως, πολεμούσαν και άντεχαν σε διάφορες κακουχίες ,χωρίς να κουράζονται ή να αρρωσταίνουν εύκολα. Μία παρασάγγα ήταν η απόσταση που μπορούσε να διανύσει ο πολεμιστής σε μία ώρα , σε πεδινό έδαφος , με κανονικό βάδισμα, φέροντας ασπίδα, δόρυ κλπ. και αντιστοιχεί σε 5,5 χιλιόμετρα περίπου.

Μεταξύ των βασικών τροφών που μετέφεραν μαζί τους, ήταν τα αποξηραμένα στον ήλιο σύκα, τα οποία αφενός διατηρούνται αναλλοίωτα για μακρό χρονικό διάστημα στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος και αφετέρου αποτελούν σημαντική πηγή ενέργειας , λόγω των συμπυκνωμένων φυσικών σακχάρων (κυρίως φρουκτόζης) και άλλων χρήσιμων ουσιών που περιέχουν. Ίσως γι’ αυτόν το λόγο όποιος ήθελε να εκδικηθεί , εξοστρακίζοντας κάποιον πολιτικό αντίπαλο ή άλλον εχθρό του , τον κατηγορούσε ότι έβγαλε ή πούλησε σύκα έξω από την Αθήνα (εξ ου και η συκοφαντία) , δεδομένου ότι η εξαγωγή των σύκων απαγορευόταν αυστηρώς διά νόμου.
Από το βιβλίο «Ποιός μπορεί να μας γιατρέψει» του Αντώνη Λαγγουράνη.

Ιατρού- διευθυντή (ΕΣΥ) του Νεφρολογικού Τμήματος του ΓΝΑ «Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ» και του Νεφρολογικού Τμήματος του ΓΝΑ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ».
Έκδοση 4η – Εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ 2018