ΣΛΙΜ ΓΚΕΙΡΛΑΝΤ – ΤΙ ΣΕ ΜΕΛΕΙ ΕΣΕΝΑΝΕ
Σλιμ Γκέιλαρντ. Η νέγρικη φωνή της τζαζ, που τραγούδησε το μικρασιάτικο «Τι σε μέλει εσένανε». Το έμαθε όταν ανήλικος ακόμη, τον ξέχασε στην Κρήτη ο πατέρας του.
Του Ηλία Μαγκλίνη από την Kathimerini.gr
Διέπραξα το σφάλμα να ρωτήσω τον κύριο Γκρι ποιος είναι ο αγαπημένος του μουσικός. Μου απάντησε με ερώτηση: «Έχεις ακούσει ποτέ το μικρασιατικό “Τι σε μέλει εσένανε” σε ριδμ εν μπλουζ με ολίγον από μπούγκι γούγκι»; Δεν το είχα ακούσει βέβαια κι έσπευσε αμέσως.
Ηχογράφηση του 1945, με τζαζ κουαρτέτο, κιθάρα, μπάσο, πιάνο, ντραμς, όπου, γεμάτη μπρίο και ενθουσιασμό, η ολοφάνερα νέγρικη φωνή προφέρει με αμερικανική προφορά το «Τι σε μέλει εσένανε/ από πού είμαι εγώ/ απ’ το Καραντάσι φως μου ή απ’ το Κορδελιό/ Τι σε μέλει εσένανε/ κι όλο με ρωτάς/ από ποιο χωριό είμαι εγώ/ αφού δε μ’ αγαπάς» κ.ο.κ., διανθισμένο όμως με ασυναρτησίες όπως «οβάουτε, ορούνι, ορίνι» και βέβαια σε ατόφιο, ξεσηκωτικό, λίντι χοπ τέμπο.
Ο αγαπημένος μουσικός του κυρίου Γκρι, ο Σλιμ Γκέιλαρντ ― «ναι, διότι ποτέ του δεν είπε ούτε ένα λυπητερό τραγούδι.
Απέραντα καλοκαιρινός και ανάλαφρος, αυτοσαρκαζόμενος και αφοσιωμένος σε έναν βαθιά προσωπικό σουρεαλισμό, πάπας των πρώτων -και αυθεντικών- χίπστερ, μελωδικός και ρομαντικός, ήρωας του Κέρουακ στον “Δρόμο”, όπου η περίφημη σκηνή με τον Ντιν Μοριάρτι και τον Σαλ Πάρανταϊς να πίνουν ένα ποτό με τον Σλιμ, και τον Κέρουακ να γράφει ότι “για τον Σλιμ Γκέιλαρντ όλος ο κόσμος ήταν ένα τεράστιο ορούνι”».
Πώς στο καλό έμαθε το «Τι σε μέλει»; Έχοντας εντρυφήσει στη βιογραφία του Σλιμ, ο κύριος Γκρι μού είπε πως κυκλοφορούν αντικρουόμενες απόψεις για το πότε και πού γεννήθηκε.
Μάλλον ήταν το 1916, στην Κούβα, από Έλληνα πατέρα και Αφροκουβανή Σλιμ Γκέιλαρντ μητέρα, πέρασε τα παιδικά του χρόνια κόβοντας ζαχαροκάλαμα και μαζεύοντας μπανάνες, κάθε τόσο όμως ταξίδευε σε όλο τον κόσμο με τον πατέρα του, ο οποίος δούλευε καμαρότος σε κρουαζιερόπλοια.
Δώδεκα χρόνων ήταν όταν, σε ένα τέτοιο υπερπόντιο ταξίδι, έφτασαν στην Κρήτη (το 1928 ― τρία χρόνια αφότου έγινε γνωστό στην Ελλάδα το «Τι σε μέλει»), όταν όμως σάλπαρε το πλοίο, ο μικρός έμεινε πίσω στο νησί, ο πατέρας του συνειδητοποίησε μεσοπέλαγα τι είχε συμβεί, ο Σλιμ πέρασε κάπου έξι μήνες στην Κρήτη κάνοντας δουλειές του ποδαριού.
Εκεί πρέπει να έμαθε το τραγούδι καθώς και ελληνικά προτού επιστρέψει μόνος στην Αμερική (!). Μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ, εργάστηκε ως μποξέρ, υπάλληλος σε γραφείο τελετών, μάγειρας, φορτηγατζής και τσιράκι των γκάνγκστερ (μετέφερε παράνομο οινόπνευμα στον Καναδά).
Γρήγορα όμως, μετέβη στη Νέα Υόρκη καθώς ανακάλυψε το σπάνιο μουσικό του τάλεντο ― και γλωσσικό: απίθανος μίμος και δεινός βιρτουόζος, μιλούσε οκτώ γλώσσες, επινόησε και μια δική του (τελείως ακατανόητη), έπαιζε τέσσερα μουσικά όργανα, στα τραγούδια του ανακάτευε την εβραϊκή διάλεκτο γίντις αλλά και αραβικά.
Έκανε παρέα με τη Λάνα Τάρνερ και τη Ρίτα Χέιγουορθ, μεσουράνησε το ’40 και το ’50, και ως το 1991, που πέθανε, δεν έχασε ποτέ το κέφι του.
«Κάθε φορά που με παίρνει από κάτω –και είναι πολλές αυτές οι φορές τα τελευταία χρόνια– ζητάω τη συνδρομή του Σλιμ. Ακούω το “Tee Say Malee”, το “Laguna”, το κωμικό έπος “Opera in Vout”, το “Laughing in Rhythm” και όλα τα άλλα τρελά του τραγούδια, και θυμάμαι ότι ακόμα και στις πιο ζόρικες στιγμές του ο κόσμος είναι όντως ένα τεράστιο ορούνι».
Διαβάστε όλο το άρθρο: εδώ
ΜΙΣΙΡΛΟΥ – ΓΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ PULP FICTION
Μισιρλού. Όταν ο Ταραντίνο λάτρεψε τον ρεμπέτη Μιχάλη Πατρινό. Η πορεία του διάσημου τραγουδιού
Το τραγούδι «Μισιρλού», που σημαίνει «Αιγύπτια», είναι ο τίτλος ενός ελληνικού ρεμπέτικου τραγουδιού, το οποίο ηχογραφήθηκε το 1925 στην Αμερική από τον Τίτο Δημητριάδη, σε παραγωγή Columbia, και πρωτοπαίχτηκε από τη ρεμπέτικη ορχήστρα του Μιχάλη Πατρινού το 1927.
Οι στίχοι του αναφέρονται σε μια σχέση κόντρα σε θρησκευτικά πιστεύω και φυλές, θέμα ταμπού και καθόλα απρεπές για την εποχή του.
Η εκτέλεση του Τίτου Δημητριάδη: Όπως συνέβαινε σχεδόν με όλα τα πρώιμα ρεμπέτικα τραγούδια, ο αυθεντικός συνθέτης του τραγουδιού (πλανόδιος και αυτοδίδακτος μουσικός πανηγυριών) πιθανολογείται κάπου στο 1910 στη Σμύρνη, αλλά παρέμεινε άγνωστος.
Έτσι, ο αρχηγός της κομπανίας, Μιχάλης Πατρινός, επικαρπώθηκε τα εύσημα για τη σύνθεση.
Πιθανολογείται, ότι η μελωδία συντέθηκε από τους μουσικούς συλλογικά, όπως συνέβαινε εκείνη την εποχή, οι στίχοι όμως αποδίδονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στον Πατρινό.
Στην αρχική του έκδοση, γύρω στο 1930, το κομμάτι πρωτογράφτηκε ως ζεϊμπέκικο, σε πιο αργό ρυθμό και διαφορετικό τόνο από τη σημερινή, «οριεντάλ» έκδοση, με την οποία έγινε γνωστό, ενώ το όνομα της κοπέλας του τίτλου προφερόταν από τον Μιχάλη Πατρινό «Μουσουρλού», με βαριά, αργόσυρτη, σμυρναίικη προφορά.
Η εκτέλεση του Μιχάλη Πατρινού: Το 1934, ο Ελληνοαμερικανός μουσικός δάσκαλος, Νικ Ρουμπάνης, κυκλοφόρησε μια ορχηστρική, τζαζ εκτέλεση του τραγουδιού, κατοχυρώνοντας και νομικά τον εαυτό του, ως τον συνθέτη του τραγουδιού.
Ο Ρουμπάνης άλλαξε τον τόνο και τη μελωδία, δίνοντας στο τραγούδι ανατολίτικο άρωμα, προσθέτοντας στοιχεία τζαζ και αποτινάσσοντας τον βαρύ, σμυρναίικο ήχο. Η εκτέλεση του Νικ Ρουμπάνη: Τη δεκαετία του ‘60, ο surf κιθαρίστας, Ντικ Ντέιλ, σε μια ζωντανή του εμφάνιση, δέχτηκε την ερώτηση – πρόκληση, από έναν ακροατή στο κοινό, αν μπορούσε να παίξει ένα ολόκληρο τραγούδι, πάνω σε μία και μόνη χορδή της κιθάρας του, οπότε και η χάρη της «Μισιρλούς» πέρασε τα σύνορα του Ατλαντικού κι έγινε γνωστή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ντέιλ είχε λιβανέζικες ρίζες και συχνά αναφερόταν στην επιρροή της αρμένικης μουσικής στο κιθαριστικό στιλ του, κάτι που συνέχισε να υφαίνει τεχνηέντως την παρεξήγηση σχετικά με τις ρίζες του τραγουδιού, αφού πολλοί το κατέταξαν ως αρμένικο ή λιβανέζικο.
Η ανατολίτικη εκδοχή του υπήρξε επί σειρά ετών τόσο δημοφιλής στη Μέση Ανατολή, που οι ντόπιοι το ενστερνίστηκαν ως παραδοσιακό τραγούδι της χώρας τους.
Το 1963, οι Beach Boys συμπεριέλαβαν στο άλμπουμ τους «Surfin’ USA» μια εκτέλεση της «Μισιρλούς» παρόμοια με αυτή του Ντέιλ, κάνοντάς την έτσι αναπόσπαστο κομμάτι της surf παράδοσης και της αμερικανικής ποπ κουλτούρας.
Το 1994, η ευφυΐα που ακούει στο όνομα Κουέντιν Ταραντίνο, ερωτεύτηκε παράφορα τη μελωδία και αποφάσισε να ντύσει με την αλά Ντέιλ «Μισιρλού» την Ούμα Θέρμαν, στην ταινία του «Pulp Fiction», καθιερώνοντας το τραγούδι ως παγκόσμια καλτ λατρεία.
Η εκτέλεση του Ντικ Ντέιλ: Το 2004 το κομμάτι επιλέχθηκε από την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ως ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών.
Τον Μάρτιο του 2005, το περιοδικό «Q Magazine» κατέταξε την εκδοχή του Ντέιλ στο νούμερο 89, στη λίστα του με τα 100 Σπουδαιότερα Κομμάτια Παιγμένα σε Κιθάρα. Το 2006, η εκτέλεση του Ντέιλ αναβιώνει ξανά, μέσω του τραγουδιού «Pump It» των Black Eyed Peas.
Μετά από όλη της αυτή τη διαδρομή, η «Μισιρλού» είναι σήμερα εξαιρετικά δημοφιλής σε τέσσερα εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής: στο ρεμπέτικο, στη λαϊκή μουσική της Μέσης Ανατολής, στην εβραϊκή μουσική, που παίζεται σε γάμους και γιορτές (Κλεζμέρ) και στο surf ροκ. Μαρία Μανέτα
Οι στίχοι: “Μουσουρλού μου η γλυκιά σου η ματιά μ άναψε μικράκι μου φωτιά άιντε, για χαμπίμπι, άιντε για λελέλι, ωχ άιντε, να σε κλέψω μέσα από την Μπαρμπαριά Ωχ, Μουσουρλού Τρέλα θα μου ρθει, δεν υποφέρω πια άιντε αν δεν δε σε πάρω, πω, πω, θα τρελαθώ Μουσουρλού μου η γλυκιά σου η ματιά φλόγα μ άναψε, μες στην καρδιά Άιντε για χαμπίμπι, άιντε για λελέλι, ωχ μέλι στάζει από τα χείλη, ωχ Ωχ, Μουσουρλού Αν δεν σε πάρω, φως μου, θα τρελαθώ άιντε, να σε κλέψω μέσα από την Αραπιά Μουσουρλού μου, η γλυκιά σου η ματιά φλόγα μ άναψε στο στόμα μου φωτιά άιντε για χαμπίμπι, άιντε για λελέλι, ωχ άντε αν δε σε πάρω πω, πω, θα τρελαθώ Ωχ, Μουσουρλού... “
Διαβάστε όλο το άρθρο: εδώ