Οι ξεχασμένες μυρωδιές των ξυσμένων μολυβιών
Θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη και σεβασμό τον Δάσκαλο. Τον βλέπω μπροστά μου σε κάθε τι που σχεδιάζω και, ιδίως, στον τρόπο που παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Ακόμα και στις ξεχασμένες μυρωδιές των ξυσμένων μολυβιών...
Ρώτησε κάποτε τον Ευκλείδη ένας μαθητής του. «Δάσκαλε, και σε τι θα μου χρησιμεύσει το θεώρημα της Γεωμετρίας που μόλις τώρα μας δίδαξες;». Γυρίζει ο Ευκλείδης σε έναν συμμαθητή του και του λέει: «Δώσε του πέντε δραχμές».
Αυτή η "νεκρή φάλαινα" είναι μια σκληρή υπενθύμιση του εθισμού...
Τα πλαστικά απειλούν τη θαλάσσια ζωή, εισβάλλουν στην τροφική αλυσίδα και διατηρούνται στο περιβάλλον για εκατοντάδες χρόνια. >> act.gp/OXIstaPLASTIKA
Δεν έχουμε πολύ χρόνο, τώρα είναι η στιγμή να αντιστρέψουμε την κατάσταση! Πάρε θέση >> act.gp/OXIstaPLASTIKA
Ίσως το δυνατότερο βίντεο που έχετε δει...
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ από όλους....το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε!
Γιός του γιατρού Νικόλαου Παπανικολάου, που εξασκούσε το επάγγελμά του για πολλά χρόνια στην Κύμη, προτού εκλεγεί δήμαρχος της πόλης και έπειτα Βουλευτής Ευβοίας και Καρυστίας, ο Γεώργιος Παπανικολάου έδειξε από την εφηβεία την έφεση που είχε στις επιστήμες. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο γυμνάσιο, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1898, και έλαβε το πτυχίο του το 1904, σε ηλικία 21 ετών. Μέσα στα ενδιαφέροντά του ήταν ακόμη η εκμάθηση ξένων γλωσσών,...
Ενας Ιρλανδός πρώην ευρωβουλευτής απειλείται με ισόβια δεσμά. Το έγκλημά του; Πίστευε ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό, το....
οποίο δεν μπορεί να υπερκοστολογείται και να περνά στα χέρια ιδιωτικών μονοπωλίων.
"Ο Ρομπέν των Δασών προστάτευε τα δημόσια αγαθά από τα αδίστακτα αρπακτικά"
Νόαμ Τσόμσκι
Το «Δέντρο που Έδινε» του Σελ Σιλβερστάιν εκδόθηκε το 1964. Πρόκειται για ένα από τα πλέον αριστουργηματικά κείμενα που διαβάσατε ποτέ σε “παιδικό” βιβλίο. Σε ελάχιστες προτάσεις, δίνεται μια υπέροχη ιστορία που σε μαγεύει.
Τα μονοπάτια στα γεφύρια και τους μύλους είναι ένα ακόμα θύμα του άγριου φετινού χιονιά. Σε κάποια σημεία τους έχουν γίνει αδιάβατα και σε πολλά σημεία δύσβατα. Από όποια είσοδο κι αν επιχειρήσεις να τα επισκεφθείς. Πολλές οι πτώσεις δένδρων από το βαρύ φορτίο του χιονιού και κατολισθήσεις , μαζί με ρήγματα στα πλαϊνά τοιχώματα και στο δάπεδο των μονοπατιών και οι καταστροφές στα ξύλινα κιγκλιδώματα , δημιουργούν ένα απογοητευτικό σκηνικό.
Δρ. Αντώνιος Α. Αντωνίου
http://antonios-antoniou.gr/
Στο φύλλο 98 στη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ- ΔΕΝΔΡΩΝ πριν ένα χρόνο ακριβώς είχαμε αναφερθεί στα τότε χάλια του βασικού δρόμου που ξεκινά από τη διασταύρωση του κεντρικού άξονα Χαλκίδα – Κύμη (θέση Κώτσου) και περνώντας από το χωριό μας τραβά προς Κρινιάνους. Τα τότε χάλια δεν θεραπεύτηκαν επί της ουσίας και έτσι σήμερα μετά και τη βαρυχειμωνιά τη φετεινή , ο καλός μας κατά τα άλλα δρόμος, χωρίς να φταίει σε τίποτε, έχει γίνει σε μεγάλη έκταση του σχεδόν αδιάβατος, ενώ εξακολουθεί βέβαια να παραμένει η μοναδική επιλογή για τους καθημερινά ή όχι διερχόμενους.
ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΚΥΜΗ
Δεν ήταν ξαφνικό αφού είναι θέμα καθημερινό. Πέφτεις εύκολα πάνω του όταν ο ραδιοσταθμός που σε συντροφεύει οδηγώντας το αυτοκίνητο σου, αλλοιώνεται και χάνεται μπροστά στην επιθετικότητα κάποιου άλλου. Στη διαδρομή λοιπόν προς Κύμη από κάποιο από τα χωριά της περιφέρειας της, ο επιτιθέμενος είναι πολύ συχνά ραδιοσταθμός από την γείτονα Τουρκία.