ΓΙΩΡΓΗΣ ΒΑΡΛΑΜΟΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ-KYMI PALACE 4 ΜΑΡΤΗ 2023
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ
Καλησπέρα σας,
Είμαι ο Σταμάτης Σπύρου Δημήτρης ο πατέρας μου Αθηναρέτη η μητέρα μου, γραμματέας του Προοδευτικού Συλλόγου Ανδρονιάνων Δένδρων. Είμαι εδώ για να πω λίγα λόγια για τον κορυφαίο συγχωριανό μας Ζωγράφο Χαράκτη Γιώργη Βαρλάμο αναφορικά με το χωριό και το Σύλλογο μας και με σχετικά μηνύματα του.
Ευχαριστώ εκ μέρους του Δ.Σ. του Συλλόγου μας και με αυτή την ιδιότητα ευχαριστώ και εκ μέρους των συγχωριανών μας. Ευχαριστούμε και συγχαίρομε τους διοργανωτές της εξαιρετικής αποψινής εκδήλωσης για την οργάνωση της και ευχαριστούμε για την πρόσκληση να συμμετάσχομε. Πιστεύομε πως το έργο του Γιώργη Βαρλάμου βρίσκεται σε φερέγγυα και ικανά χέρια που θα το αναδείξουν όπως του αξίζει.
Συμμετέχομε ως ελάχιστη υποχρέωση μας με τον πρέποντα μεγάλο σεβασμό προς τον τιμώμενο συντοπίτη μας που είναι ο ένας από τους δύο συγχωριανούς μας που ξεπέρασαν τα στενά όρια του χωριού μας και έγιναν άξια πανελλήνιας αποδοχής αλλά και παγκόσμιας χωρίς να ξεχάσουν τη γενέτειρα τους αλλά τιμώντας την. Ο άλλος είναι και αυτός Γιώργος και είναι ο κορυφαίος βιολιστής και συνθέτης του δημοτικού και λαϊκού μας τραγουδιού Γιώργος Κόρος που μας άφησε 4 μήνες μετά τον Γιώργη Βαρλάμο το Γενάρη του 2014. Σημειολογικά λέγω πως και οι δύο μεγαλούργησαν στον ευρύτερο χώρο της τέχνης, της τέχνης του λαού μας.
Πριν να ξεκινήσω την σύντομη αυτή αναφορά μου οφείλω ως άνθρωπος και ως εκπρόσωπος του Συλλόγου μας και των συγχωριανών μου, να εκφράσω τη θλίψη μας και την συμπαράσταση μας για το τραγικό και αδικαιολόγητο δυστύχημα στα Τέμπη αλλά και για τους σεισμούς στον ακριβώς απέναντι μας Τουρκικό λαό. Αν ο Γιώργης Βαρλάμος ήταν εδώ θα έσκυβε το κεφάλι του πονώντας και μεις θα συμφωνούσαμε. Το ίδιο οφείλομε κατ’ ελάχιστον και τώρα.
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Ο Προοδευτικός Σύλλογος Ανδρονιάνων Δένδρων ιδρύθηκε το 1977 τυπικά και ουσιαστικά το 1974, αμέσως δηλαδή με τη μεταπολίτευση, στην σχετικά μακρινή τότε Αθήνα. Του χρόνου δηλαδή κλείνομε την πρώτη του 50 ετία συνεχούς παρουσίας στα του χωριού και των ανθρώπων του Οφείλομε πολλά στις μέχρι τώρα διοικήσεις και τα μέλη του, με κομβικά δημιουργική την παρουσία του Γιώργη Βαρλάμου ως πρώτου προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας..
Από τα βασικά έργα του Συλλόγου μας σημειώνω
-Την 3μηνη (2 μηνη από το 1997 έως το 2006) Εφημερίδα Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ εδώ και 25 συνεχή χρόνια. Η διανομή της φτάνει τα τελευταία χρόνια τα 1000 φύλλα και γίνεται δωρεάν και δεν περιλαμβάνει διαφημίσεις.
- Την Ιστοσελίδα από το 2010 www.andronianoi.gr 13 χρόνια συνεχούς και συνεπούς πιστεύομε παρουσίας χωρίς επίσης διαφημιστικές καταχωρήσεις.
-Τις Χορευτικές ομάδες από το 2008 με πολλές συμμετοχές και πέρα από το χωριό μας.
-Τις ολογυρίς θα έλεγα του χρόνου ποικίλες εκδηλώσεις μας με έμφαση στα παιδιά, στις παρέες, στους ηλικιωμένους.
Ο Σύλλογος μας για το Γιώργη Βαρλάμο έχοντας βαθιά και διαρκή την απέναντι του υποχρέωση μας μεταξύ των άλλων
1-Έχει τακτικές αναφορές στη μνήμη του αλλά και εν ζωή στη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ πχ φ.59,84,114 κλπ
2- Έχει εκδόσει τα Ημερολόγια μας για τα έτη 2007 και 2013 με έργα του Γιώργη Βαρλάμου που ο ίδιος επιμελήθηκε.
3-Οργανώνει ετήσιο διαγωνισμό παιδικής ζωγραφικής τον Αύγουστο με την πολύ ενθαρρυντική παρουσία του στην πρώτη διοργάνωση του το 2002. Συμμετέχουν από το χωριό μας και τα γύρω χωριά 30 με 40 παιδιά και νέοι-ες από 3 έως 15 ετών και το χαίρονται και σίγουρα ο Γιώργης Βαρλάμος θα χαίρεται μαζί τους γι’ αυτόν τους το ζήλο.
Αγαπητοί καλεσμένοι,
Είχα την τύχη προσωπικά να γνωρίσω το Γιώργη Βαρλάμο μέσω του Συλλόγου μας αλλά και ως οικογενειακό φίλο. Ήταν καλά φιλαράκια με τον πατέρα μου, έχοντας πολλά κοινά ενδιαφέροντα και ανησυχίες. Όσον αφορά τα οικογενειακά ενθυμήματα θεωρώ κορυφαίο το έργο του Γιώργη Βαρλάμου, την προσωπογραφία που φιλοτέχνησε του παππού μου Σταμάτη Γεω. Σπύρου. Είναι η μοναδική ίσως προσωπογραφία που ο Γιώργης Βαρλάμος έχει αφήσει και εκτίθεται εδώ αποτελώντας σεβαστό οικογενειακό κειμήλιο, ακριβό δώρο του καλλιτέχνη στο φίλο του πατέρα μου. Το έργο του αυτό δημιούργησε ο Γιώργης Βαρλάμος στηριζόμενος μόνο σε μια δύο φωτογραφίες που ο πατέρας μου του παραχώρησε. Όσοι γνωρίζαμε τον μπαρμπα Σταμάτη, συμφωνούμε για την τελειότητα πρώτα αισθητική η οποία χαρακτηρίζει το έργο.
Πέρα από αυτά τα ενθυμήματα, επαφές -συζητήσεις-φωτογραφίες-βίντεο – εκδηλώσεις κλπ , πτυχές του Γιώργη Βαρλάμου έχω βρεί και σε σχετικές επαφές μου με τρίτα πρόσωπα και πηγές που οφείλω να αναφέρω προσπαθώντας να μη φανώ άδικος.
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία σελίδων 268 της κας Βόσικα Μαρίας του 2017 στο ΕΚΠΑ, εστιασμένη στην προσφορά του Γιώργη Βαρλάμου στο βιβλίο «Ο ζωγράφος χαράκτης Γιώργης Βαρλάμος και η συμβολή του στην τέχνη του βιβλίου». Με την κα Βόσικα είχαμε τότε ‘συνεργαστεί’ και μας έχει παραχωρήσει αντίγραφο της εργασίας της αυτής. Εκεί αναφέρει η κα Βόσικα πως ο Γιώργης Βαρλάμος έχει εικονογραφήσει και επιμεληθεί πάνω από 200 βιβλία και καταγράφει ένα ένα τα 2/3 αυτών και πως το 1995 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το συγκεκριμένο έργο του σε σχέση με το βιβλίο.
Ο εικαστικός από τον Οξύλιθο Κύμης κος Θεοδώρου Χαράλαμπος που δώρισε και τον ευχαριστώ και από εδώ, στο Σύλλογο μας έργο του που καταγράφει σε κολλάζ υπέροχα το Γιώργη Βαρλάμο και δημιουργίες του.
Ο Κωστής Καρτελιάς, ο εξαιρετικός σύγχρονος ποιητής από τον Πύργο Κύμης, στο φύλλο 114 της ΦΩΝΗΣ μας πριν 3 χρόνια σε ένα γεμάτο ευαισθησίες ποίημα του αναφέρει.
Πολύ κρασί λίγος μεζές όλα μαζί σ’ ένα τραπέζι
Θαρρείς πως ήταν σαν και χτες.
Ο Σίμος απ΄ την Ικαρία που είχε ξεμείνει ναυαγός
Στον αργαλειό η θεία Μαρία τ’ Αντώνη ο Γιώργης σοβαρός.
Της θεία καλής ο μπαρμπα Γιώργης
δύσκολος άντρας και σκαιός
πασπαλισμένος πριονίδι στ’ αφτί ξεχνούσε το μολύβι
ήτανε βλέπεις μαραγκός.
Σε λίγο έμπαινε ο “ζωγράφος” είχε ένα άσπρο ντε σε βο
Παρέα του είχε το Μαχούση τον μάστορα τον ξακουστό.
Βαρλάμος, Μήτσος και Σωκράτης πιάνανε τα πολιτικά
Όμως το Γιώργη το Βαρλάμο τον είχαν λίγο πιο ψηλά.
Ωραία χρόνια περασμένα ποιος θα περίμενε ποτές
Να ‘ρθούνε μέρες φοβισμένες και πουθενά ένας καφενές.
Αχ βρε ζωή κυρά δασκάλα χάθηκε να είσαι απ΄ αυτές
Όποιος πολύ σε αγαπάει να τον αφήνεις δυό φορές.
Η Μάγια Στουρνάρα. Η αχώριστη συνεργάτιδα του με την ανεκτίμητη από το Γιώργη Βαρλάμο φροντίδα της σε έργα και δημιουργίες του.
Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κύμης. Πολυετής και πολύπλευρα γόνιμη συνεργασία αρχικά με τη δημιουργία του λογότυπου του Συλλόγου με το Κουμιώτικο καραβάκι. Σχετικά ο Κωστής Καρτελιάς στο βιβλίο για το έργο του επί πολλά χρόνια προέδρου του Συλλόγου αυτού Γιάννη Αδαμόπουλου «Αφιέρωμα στη μνήμη ενός Κυμαίου ευπατρίδη» που εκδόθηκε το 2022 με επιμέλεια του Μιχάλη Ποντίκη και της Μάγιας Στουρνάρα, αναφέρει τα εξής.
Τον Γιώργη Βαρλάμο τον γνώρισα σε ένα κουτούκι, του Νικολάκη του κρασά, στον Πύργο. Ερχότανε μαζί με τον Μήτσο Σπύρου (Μαχούση), ένα φημισμένο μάστορα στην πέτρα από τους Ανδρονιάνους, και πίνανε κρασί, συνήθως Σάββατα… Ήταν και οι δυό φίλοι του πατέρα μου, αριστεροί, έτσι και εγώ από δίπλα τους άκουγα να συζητάνε…Ο Γιώργης είχε στην παρέα το κύρος του μορφωμένου ανθρώπου… του σεβαστού καλλιτέχνη. Όταν στο Μορφωτικό Σύλλογο συζητήσαμε για τη διαμόρφωση της αυλής και ένα μικρό θέατρο, είπα στον Αδαμόπουλο να πάμε στους Ανδρονιάνους να βρούμε το Γιώργη Βαρλάμο, για να ζητήσουμε την συμβουλή του….Έκτοτε ο Βαρλάμος μέχρι τελευταία είχε την αισθητική επιμέλεια σε οτιδήποτε έκανε ο Σύλλογος, από μία απλή πρόσκληση, μέχρι εκδόσεις βιβλίων…είχαν ταιριάξει με το Γιάννη πολύ, είχαν γίνει φίλοι και εκτιμούσε βαθιά ο ένας τον άλλον…
Το χαρτονόμισμα των 10.000 δραχμών(1995) αφιερωμένο στον κορυφαίο συντοπίτη μας Γεώργιο Παπανικολάου κοσμείται από το σχετικό έργο του Γιώργη Βαρλάμου.
Γραμματόσημα τιμής στον Γεώργιο Παπανικολάου,
σειρά 2002 και φεγιέ 2001 για τους Ολυμπιακούς αγώνες 2004 στην Αθήνα από τα ΕΛΤΑ και τα Κυπριακά ταχυδρομεία.
Αυτές και άλλες πολλές όπως ο εξαιρετικός βιβλιοδέτης Κώστας Στείρος από τη Χίο μαθητής του Γιώργη Βαρλάμου.
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Χωρίς να είμαι ικανός να εκφέρω συγκροτημένη άποψη για το έργο του Γιώργη Βαρλάμου και το χωριό μας , μπορώ να σημειώσω την αίσθηση μου ως απλού πολίτη και συγχωριανού του.
Ο επηρεασμός του από τη φύση του χωριού και της περιοχής μας είναι έντονος & εξαιρετικά ακριβής από κάθε πλευρά.
Τα χρώματα του σε καθηλώνουν και εκπέμπουν εσωτερικά αισιόδοξη αγωνιστικότητα.
Μέσα από το έργο του προβάλει πολύ συχνά και μεις οι εξ Ανδρονιάνων το νοιώθομε έντονα, το χωριό μας & το φυσικό ή όχι περιβάλλον του, που τον ενέπνευσαν όπως και ο ίδιος άλλωστε έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει.
Από τη συνάντηση μας 2-8-2012 (υπάρχει σε ένα βίντεο από τα 4 συνολικής διάρκειας 20 λεπτών) καταγράφω τα λόγια του. «Το χωριό για μένα ήτανε πάντα το καταφύγιο μου. Όταν ήθελα να ηρεμήσω πήγαινα στο σπίτι στο χωριό. Ησυχαστήριο. Αυτό αναμφισβήτητα έχει επηρεάσει το χαρακτήρα μου. Όταν λέω ότι το είχα σαν καταφύγιο σημαίνει ‘ότι ήταν κάτι που με ηρεμούσε, ήταν βασικό για εμένα η ηρεμία.»
-Ο Γιώργης Βαρλάμος όπως και πριν ανέφερα ήταν πρώτος πρόεδρος στο ΔΣ του Προοδευτικού Συλλόγου Ανδρονιάνων Δένδρων στην ίδρυση του το 1977. Χρόνια μεγάλων αλλαγών με τις ελπίδες, την αισιοδοξία αλλά και τον προβληματισμό έντονα διάσπαρτα και ασχημάτιστα. Κοινά αποδεκτός με την αριστερή στο ΚΚΕ τοποθέτηση του να μη γίνεται εμπόδιο για την ομόφωνη επιλογή και αποδοχή του ως προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας. Στάθηκε καθόλα άξιος , με άξιους προφανώς συνεργάτες. Δημιουργός μετά από κοινά αποδεκτή πρόταση του, του υπέροχου και χαρακτηριστικού σήματος του Συλλόγου μας που είναι βέβαια φυσικό να μη το αποχωριζόμαστε. Με το ελατάκι, που είναι ένα από αυτά τα οποία τα συμφέροντα των ανεμογεννητριών σήμερα απειλούν με οριστικό αφανισμό στα Κοτύλαια που και ο Γιώργης Βαρλάμος λάτρεψε. Οι ρίζες που έβαλε με ιδιαίτερη αγάπη, ζεστασιά και τρυφεράδα, από οργανωτικής αλλά και κυρίως από ηθικής και αισθητικής πλευράς είναι δυνατές και φερέγγυες με μακρόχρονο βεληνεκές για την ύπαρξη και την προοπτική του αποδεδειγμένα παραγωγικά ανήσυχου Συλλόγου μας .
-Δυναμικός, καθάριος, αποφασιστικός, δοτικός, αλληλέγγυος, ανθρώπινος, ευγενής, γήινος. Ελληνολάτρης αλλά όχι εθνικιστής. Λάτρης του περιβάλλοντος χωνόταν, τρύπωνε συχνά μέσα του κάνοντας τον κυνηγό αναζητώντας και αντλώντας ιδέες και συγκινήσεις. Άνθρωπος ανώτερου επιπέδου και στις σχέσεις του και το λέω αυτό γιατί δεν δίστασε σε συνάντηση μας τον Αύγουστο του 2012 μιλώντας σε μένα και το γιό μου, να θυμηθεί απολογητικά το φίλο του Μίμη, τον πατέρα μου για μια διαφορά που είχε δημιουργηθεί μεταξύ των.
-Τα εφόδια που μας άφησε μέσα από το έργο του, την φυσική παρουσία του, το όλο αποτύπωμα του είναι διαρκείς και αρτεσιανά γόνιμα, με ιδιαίτερη βαρύτητα για το Σύλλογο μας και το χωριό μας.
-Μας άφησε, μας μπόλιασε, την αγάπη για το ωραίο, για τα χρώματα, για το περιβάλλον , για τον άνθρωπο, για τα παιδιά.
-Ένα ταμπούρι (;) δυνατό στο τώρα και στο αύριο και ταυτόχρονα ένα παράθυρο και όχι φράχτης, επαφών , φιλίας, κοινών προσπαθειών για ένα συνεχώς & ευρύτερα καλύτερο αύριο. Η αναμφισβήτητη παγκοσμιότητα των έργων του και των μηνυμάτων τους πηγάζοντας σε μεγάλο βαθμό από την τοπική φύση, αποτελεί επίσης σαφή σφραγίδα ενάντια στην παγίδα άγονων, στενόκαρδων τοπικισμών. Ενώ στα χρόνια της αφαίμαξης της επαρχίας η προσφορά του Γιώργη Βαρλάμου αποκτά ιδιαίτερη διάσταση.
-Είναι ο Γιώργης Βαρλάμος, ένας από τους όχι πολλούς που μας άφησαν με το έργο και τη στάση τους, παλλόμενη την θέληση και την δυνατότητα να ανησυχούμε και μέσα από την ανησυχία μας αυτή να μπορούμε αισιόδοξα να δημιουργούμε και να πορευόμαστε με γνώση, θάρρος, ήθος, αξιοπρέπεια , αλληλεγγύη.
-Το έργο του, τα χρώματα του, η στάση ζωής του, είναι ικανοί πρεσβευτές των ανθρώπινων αξιών και της δυναμικής των στο ζοφερό μας κόσμο που αναζητά μόνο το καλύτερο μέλλον, αυτό που δικαιούται. Αποτελούν στέρεο ηθικό και πνευματικό πρωτίστως όπλο για να αντισταθούμε με επιτυχία σε αυτά τα όχι λίγα που προσπαθούν “..ανεπαισθήτως -ή όχι- να μας κλείσουν από τον κόσμον έξω…” και να κρατήσομε μακρυά τον κάθε μορφής σκοταδισμό.
-Σε ένα τοπίο που ο πολιτισμός αντιμετωπίζεται επιδερμικά και συχνά εχθρικά, αλλοιώνοντας τα θεμέλια μιας καλύτερης και ομορφότερης κοινωνίας, η συνεισφορά του Γιώργη Βαρλάμου αποκτά πρόσθετη αξία, ποιοτική και ευώδη.
-Σε χρόνους που οι παγκόσμιες και μη στρατηγικές της καιροσκοπικής και ιδιοτελούς όλο και πιο έντονης και ισοπεδωτικής ταχύτητας, επιβουλεύονται ωφελιμιστικά το ουσιώδες της ποιότητας και στις ανθρώπινες αξίες και σχέσεις, το έργο του Γιώργη Βαρλάμου μπορεί και αντιστέκεται γόνιμα και σθεναρά βοηθώντας όλους τους ανησυχούντες, αφού για να θυμηθούμε την κινηματογραφική ατάκα, νομίζω του Χάμφρευ Μπόγκαρντ από την ταινία «Καζαμπλάνκα» ‘το ότι μπορείς να πας πολύ πιο γρήγορα στην Αμερική με το αεροπλάνο, δεν σημαίνει πως ο κόσμος μας έγινε καλύτερος’.
-Αισθάνομαι και κλείνω με αυτό, πως θα ήταν σημαντική παράλειψη του γραφτού μου αυτού η μη αναφορά σε 3 γραπτά του τιμώμενου. Έτσι στο ημερολόγιο του 2008 του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Κύμης με θέμα «Ο Σοφοκλής του Βαρλάμου» γράφει. Εδώ θα ήθελα να πω δυό λόγια για την παράδοση μας στην οποία βασίστηκα που είναι ολοφάνερη η επίδραση της στον τρόπο που σχεδίασα αυτές τις ζωγραφιές. Κάθε λαός έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες πράγμα που έπλασε τον διαφορετικό χαρακτήρα του, ακριβώς γιατί ζεί κάτω από διαφορετικές συνθήκες κλιματολογικές, κοινωνικές κλπ για πολλά έως πάρα πολλά χρόνια. Συνεπώς, έχει διαφορετική παράδοση, διαφορετικά ήθη και έθιμα, διαφορετικό πολιτισμό. Το λένε και τα γραπτά μνημεία, τα μουσεία μας κλπ ακόμα και η ιστορία-όσο πλαστή και να ‘ναι λόγω σκοπιμοτήτων…που «στολίζουν» κατά κόρον την εποχή μας. Η παράδοση η δική μας έχει στο ενεργητικό της έναν από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς της ανθρωπότητας, που μας ταιριάζει απολύτως ακριβώς γιατί βασίζεται στον χαρακτήρα του λαού μας, ενός λαού αισιόδοξου που αγαπά τη ζωή και την ομορφιά, που έχει ευστροφία πνεύματος, υπερηφάνεια, φιλότιμο και ακόμα καλοσύνη και αγάπη. Με τέτοια παράδοση, λοιπόν, που πηγαίνει απόλυτα στον χαρακτήρα μας το να αναζητάμε ξενόφερτα πρότυπα για να κάνουμε Τέχνη είναι τουλάχιστον ανοησία…
Αυτό το κείμενο του Γιώργη Βαρλάμου μου φέρνει στο νού την άποψη της Κατρίνας Γώγου πως Οι ρίζες δεν είναι για να επιστρέφομε σε αυτές, αλλά για να βγάζομε κλαδιά. Και άνθη και καρπούς.
Επίσης στα ημερολόγια του Συλλόγου μας του 2007 με θέμα πουλιά του και του 2013 με θέματα τοπία του γράφει στο μέν πρώτο
Φέτος στο ημερολόγιο του Συλλόγου των Ανδρονιάνων, παρουσιάζω έργα μου με θέμα τα πουλιά από τον χώρο στον οποίο μεγαλώσαμε και ζούμε. Πολλά από αυτά υπάρχουν ακόμα κι άλλα έχουν εξαφανιστεί από την “πρόοδο” και τον “πολιτισμό”. Πόσο λίγες τύψεις θα πρέπει να αισθανόμαστε εμείς, οι πιο όψιμοι, όταν θυμόμαστε τον πόλεμο που τους είχαμε κηρύξει με τις σφεντόνες στα μικρά μας χρόνια και που ακόμα πολλοί μας θεωρούν υπεύθυνους για την εξαφάνιση τους ;… Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που τα έζησε και αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω με αυτό το ημερολόγιο μια μικρή ευχαρίστηση στα μάτια αυτών που διαβάζουν ακόμα ζωγραφιές… και στο δεύτερο Όταν βρισκόμουνα στο χωριό, ξυπνούσα το πρωί νωρίς μόνο και μόνο για να απολαύσω απ’ το παράθυρο μου τη διαδικασία της ανατολής του ήλιου. Όλες τις εποχές, μα πιο πολύ το Φθινόπωρο, το θέαμα ήταν μαγευτικό. Η φύση λες και γιόρταζε τον ερχομό της καινούργιας μέρας. Ο αέρας μύριζε αλλόκοτες μυρωδιές φρεσκάδας που σε έκαναν να νομίζεις πως βρίσκεσαι στον παράδεισο!.. Το μυαλό μου και η καρδιά μου γέμιζαν με ηρεμία και μπορώ να πω πως η ευτυχία άρχιζε να με αγγίζει…Αυτό προσπαθούσα να δώσω στις ακουαρέλες μου και νομίζω πως κάτι κατάφερα.
- Τελειώνοντας την παρέμβαση μου καταγράφω το εξής. Στην κουβέντα που κάναμε στο εργαστήριο του Γιώργη Βαρλάμου στην Αθήνα το 2012 όπου είχαμε δίωρη περίπου συνάντηση και συζήτηση όταν τον επισκεφθήκαμε εκ μέρους του ΔΣ του Συλλόγου μας, στο ερώτημα μας «Έχετε κάτι να μας προτείνατε ως Σύλλογο; » απάντησε “σαν έτοιμος από καιρό” και με πειστικότητα «Έχω. Έχω. Να φροντίζετε να είναι ο κόσμος μας λιγότερο κακός. Αν δεν μπορεί να είναι μόνο καλός ο κόσμος, τουλάχιστον να μη είναι τόσο κακός. Τίποτα δεν γίνεται με την κακία . Μόνο με την καλοσύνη και την αγάπη του ανθρώπου. Με αυτό που λέμε “όχι εγώ” αλλά “εμείς”». Είναι μια απάντηση εξαιρετικά λιτή, σαφής, ζωντανή, αισιόδοξη. Που προειδοποιεί για το τεράστιο μέγεθος του αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο, για την αναγκαία συνέπεια μας σε αυτή την δυνατή στόχο ζωής προσπάθεια, αγώνα που δεν μπορεί να είναι παρά κοινός. Ορισμός του εθελοντισμού που δεν μπορεί παρά να είναι μακριά από κάθε μορφής υστεροβουλίες, με στόχο ένα καλύτερο, κοινό κατά το δυνατόν μέλλον. Μας ακολουθεί η προτροπή του και οι μεστές παρακαταθήκες του, που μας τσιγκλάνε πολύ τακτικά και με γονικό ενδιαφέρον. Όπως με άλλο τρόπο ο πολύ σημαντικός Peter Gabriel επαναλαμβάνει και φωνάζει στο ομώνυμο τραγούδι του «Don’t give up…», «μη τα παρατάς…»
Σας ευχαριστώ πολύ.