«Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε “σταθήτε ρε π@στηδες, γαμ@ το σταυρό σας” και απαντησάντων “Κλ@στε μας τα @ρχίδι@”, απέδρασαν»…

Αναφορά του Ιωάννη Πετράκη, ανθυπαστυνόμου του Κιλκίς, προς το τοπικό τμήμα της χωροφυλακής (7 Απριλίου 1923)

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που έχει 413 ορεινούς όγκους άνω των 1.000 μέτρων, όπου οι περισσότεροι ορεινοί οικισμοί φυτοζωούν και ταυτόχρονα φυλλορροούν, η επιβίωση του πληθυσμού των βουνών «είναι μια κάποια λύσις», θα λέγαμε με καβαφικούς όρους: μια λύση στις συνθήκες όπου αναπτύσσεται ραγδαία ο τουρισμός, με τάσεις μάλιστα να μεταναστεύσει στις πιο ενδιαφέρουσες ορεινές περιοχές, όπου έχουν από καιρό εκπνεύσει οι παράγοντες εκείνοι που ήθελαν τους ορεινούς όγκους καταφυγή των ανθρώπων – νόμιμων και παράνομων.

Περισσότερα εδώ: https://www.topontiki.gr/2022/12/05/i-orini-plithismi-prepi-na-zisoun/